بحث مطرح شده در مورد افزایش ولتاژ زانویی ترانس جریان و تبعات مترتب به آن در زمینه امکان انتقال جریانهای اولیه بزرگتر به ثانویه بدون درگیر شدن با پدیده اشباع ترانس جریان بحث کلاسیک کاملاً صحیحی است که در سایزینگ ترانسهای جریان اندازه گیری از اهمیت کاربردی برخوردار است. با این حال در حفاظت دیفرانسیل امپدانس بالا، مبنای انتخاب صحیح ترانسهای جریان حفاظتی ممانعت از اشباع آنها در قبال جریانهای خطای گذرنده از حیطه مورد حفاظت ( through fault ) یا اصطلاحاً out of zone fault current است، وگرنه با توجه به امپدانس بالای رله حفاظتی، تلاش جهت ممانعت از اشباع ترانس جریان در قبال خطاهای In zone از نظر فنی غیر ضروری و به تبع آن غیر اقتصادی است. آنچه در حفاظت دیفرانسیل امپدانس بالا باید چک شود، پایداری حفاظت در قبال خطاهای خارج از زون و ممانعت از ظهور ولتاژهای تیز ناشی از اشباع CT بر اثر جریانهای خطای داخل محدوده حفاظت است. چون تنها به ازای جریانهای داخل زون است که امپدانس زیاد رله حفاظتی با جریان ثانویه ترانسهای جریان در گیر می شود. به همین دلیل است که در بعضی طرحهای حفاظتی جهت حفاظت عایقی ثانویه ترانس جریان و مدارات متصل به آن از جمله رله حفاظتی از نوعی برقگیر موسوم به متروسیل استفاده می شود. برای تعیین پیک ولتاژ اشباع CT به منحنی جریان ثانویه موضوع اشباع زیر توجه فرمائید.