[حمید]

چنانكه مي دانيد ، پيوستگي مدارهاي الكتريكي ( KCL ) تا جايي برقرار است كه طول مسير عبور جريان الكتريكي از فاصله دو قله موج يا نصف طول موج سيگنال انتقالي تجاوز نكند . در اين شرايط بر اثر تشكيل امواج ساكن در طول هادي ، سيگنالهاي الكتريكي از قيد هادي انتقالي گريخته و بصورت امواج الكترومغناطيسي تشعشع مي نمايند . بر اساس رابطه معروف c = f ? كه در آن c برابر سرعت انتشار نور است ، طول موج سيگنالهاي 300 كيلو هرتز حدود 1000 متر است . بنابراين امكان تشعشع سيگنالهاي مزبور در طول مسيرهاي بيش از 500 متر وجود دارد كه مي تواند يك منبع نويز قوي براي سيستمهاي ديجيتال درگير در موضوع باشد ( البته طول مسير براي فركانسهاي بالاتر به مراتب كمتر است) . همچنين چنانكه از تئوري آنتنها مي دانيد ، هر آنتن فرستنده بطور بالقوه يك آنتن گيرنده در همان حوزه فركانسي انتشار است . بنابراين هادي زمين طويل (در قياس با طول موج سيگنال انتقالي ) محملي براي دريافت و تجمع سيگنالهاي نويز موجود در محيط خواهد بود . ازاينرو توصيه مي شود ( IEEE 1050 , Page 31 ) در سيستمهاي حاوي سيگنالهاي بالاتر از 300 كيلو هرتز حتي الامكان مسير زمين الكتريكي ، كوتاه انتخاب شود . اين مسير كوتاه مي تواند از طريق بدنه تابلو در برگيرنده تجهيزات الكترونيك تأمين شود. بدليل اتصال بدنه تابلوهاي مزبور به زمين بهترين روش تأمين سيستم زمين چند نقطه اي استفاده از سيستم الكتريكي نيروگاه است . بديهي است سيستم زمين مزبور بايد از طرف سازنده سيستم الكترونيكي جهت حصول اطمينان از كنترل مضرات سيستم چند نقطه اي همچنين كنترل ولتاژهاي مخرب ناشي از اتصال كوتاه هاي سيستم قدرت ، توصيه شده باشد .