معمولاً در تبیین ماهیت و مکانیزم عملکرد باتری ماده الکترولیت را فراموش می کنیم. در واقع پس از آنکه یک قطعه فلزی وارد الکترولیت می شود یک جریان گذرای الکتروشیمایی بین فلز و ماده الکترولیت حاوی یونهای آزاد اتفاق می افتد. پس از مدتی فلز وارد شده در الکترولیت با توجه به میزان فعالیت شیمیایی یا الکترونگاتیویته خود از یک پتانسیل منفی نسبت به الکترولیت برخوردار می شود. با ورود فلز قطب دیگر به این مجموعه فلز جدید نیز از پتانسیل منفی دیگری متناسب با شرایط الکترونگاتیویته خود برخوردار می شود. این دو فلز غیر هم جنس هر دو نسبت به الکترولیت از پتانسیل منفی برخوردارند اما نه به یک میزان. قطبی که بیشتر منفی است نقش قطب منفی و قطبی که کمتر منفی است نقش قطب مثبت را ایفا می نماید. خوب حال سوال این است که چرا این اختلاف پتانسیل به واسطه ماده الکترولیت تخلیه نمی شود. پاسخ آن است که این دو فلز وارد شده در الکترولیت از نظر شیمیایی با الکترولیت به پایداری رسیده اند و پس از آن دیگر هیچ جریان انتقالی قابل تصور نیست. اما اگر یک مسیر خارج از الکترولیت این دو قطب حائز اختلاف پتانسیل را به هم مربوط سازد، جریان الکتریکی شکل می گیرد.

