قدرت قطع کلیدهای حفاظتی در واقع ماکزیمم جریان موثری است که آن کلید قادر به قطع آن است. بنابراین چنانچه کلیدی از قدرت قطع پائینتری نسبت به ماکزیمم جریان اتصال کوتاه باس مربوطه برخوردار باشد در عمل قادر به قطع جریان اتصال کوتاه نبوده و خود نیز دچار تخریب می شود. بنابراین یکی از فاکتورهای مهم در انتخاب کلیدهای حفاظتی قدرت قطع آنها می باشد. تابلوهای توزیع کوچک که از ورودی کوچکی نیز برخوردارند و معمولاً در انتهای مسیر توزیع قرار می گیرند به دلیل امپدانس قابل توجه مسیر میانی از اتصال کوتاه پائینتری برخوردارند. برعکس در تابلوهای بزرگ توزیع شامل باسبارهای بزرگ، معمولاً سطح اتصال کوتاه قابل توجه است و چنانچه ناچار به استفاده از کلید مینیاتوری روی باس اصلی باشیم باید از کلیدهای با قدرت قطع بالاتر استفاده نمود. به هر حال در انتخاب نوع کلید می باید محاسبات یا برآوردهای مهندسی مناسب در مورد سطح اتصال کوتاه نقطه نصب صورت پذیرد. یک نکته مهم و ظریف طراحی در این خصوص توجه به خاصیت اندوکتیو مدار اتصال کوتاه است. چنانچه می دانید جریان اتصال کوتاه از دو بخش گذرا و پایدار برخوردار است. در چند سیکل اول مقدار جریان از مقدار موثر آن بیشتر است و پس از مدت کوتاهی بسته به مشخصات RL مدار به سمت مقدار پایدار مستهلک می شود. کلیدهای حفاظتی علاوه بر قابلیت کنترل آثار حرارتی اتصال کوتاه که به مقدار موثر آن وابسته است باید قادر به تحمل جریانهای لحظه ای پیک نیز باشند. هر چه مدار اتصال کوتاه القایی تر باشد، پیک جریان اتصال کوتاه در رژیم گذرا بیشتر خواهد بود. در جدول زیر که از استاندارد IEC 61439-1 استخراج شده مقادیر معمول n ( نسبت پیک جریان اتصال کوتاه به موثر آن ) برای سطوح اتصال کوتاه مختلف نشان داده شده است. همانطور که ملاحظه می فرمائید در سطوح اتصال کوتاه بالاتر انتظار مدارات القایی تر در نتیجه پیک بزرگتر اتصال کوتاه وجود دارد. سازندگان مختلف در طراحی و ساخت کلیدهای حفاظتی این فاکتور را مد نظر قرار می دهند. برای مثال کلیدهای زیر 5 کیلو آمپر قادر به قطع جریانهای اتصال کوتاه با فاکتور n=1.5 یا کوچکتر می باشند. در شرایط ویژه اگر طراح تشخیص دهد مدار اتصال کوتاه از خاصیت سلفی بیشتر از حد معمول برخوردار است، باید در انتخاب قدرت قطع کلید از حاشیه اطمینان بزرگتری استفاده نماید.
