مطابق دستورالعملهای ارتینگ سیستمهای توزیع، عمل ارتینگ می باید در سمت منبع انجام شود و بهتر است در سمت پائین دست ارتینگ صورت نپذیرد. این توصیه دو دلیل دارد، اول آنکه با انجام ارتینگ در پائین دست میزان مقاومت معادل زمین تحت تأثیر باز بودن یا نبودن کلید در پائین دست ( نقطه 1 در شکل زیر) خواهد بود و اعمال ستینگ مناسب برای حفاظت ارت فالت در بالادست Conditional می شود. همچنین با وجود اتصال زمین در نقطه 1 شکل زیر، امکان تحریک رله ارت فالت ناشی از اتصال زمین در فیدرهای مجاور وجود خواهد داشت که راه حل آن استفاده از رله های اتصال زمین جهتی می باشد. با این حال صرف نظر از برخی مشکلات ذکر شده در فوق انجام زمین در نقطه 1 مشکلات خیلی زیادی برای سیستم ایجاد نمی نماید. عدم ارتینگ اتصال ستاره در نقطه 1 می تواند برخی مشکلات ناشی از عدم وجود مسیر مناسب برای جریانهای مولفه صفر در ترانس نظیر نامتعادلی ولتاژ در بارگذاری نامتعادل ترانس، افزایش تلفات حرارتی ناشی از افزایش شار مولفه صفر در بدنه ترانس و از این قبیل را ایجاد نماید، بویژه اگر ترانس مربوطه از نوع core type باشد. چنانکه می بینید هر یک از گزینه های زمین کردن یا نکردن ترانس در نقطه صفر می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. با این حال من فکر می کنم کنترل تبعات ناشی از زمین کردن نقطه ستاره ترانس مزبور راحت تر باشد. در مورد عدم وجود مسیر زمین در باس 20 کیلو ولت نیز ، می باید زمین لازم از طریق نصب یک ترانس کمکی زیگزاگ در نقطه 2 شکل زیر تأمین شود.
