اگر بدنبال مثال مکانیکی هستید شاید بهترین مثال آن حرکت نوسانی پاندول ساعت یا الاکلنگ بچه ها باشد. در یک نوسانگر بدون اصطکاک دائماً انرژی پتانسل از یک سمت به سمت دیگر با حرکت نوسانگر منتقل می شود که شبیه انرژی راکتیو در مدارات الکتریکی است. در این نوع حرکت ما با انرژی موهومی یا غیر واقعی مواجه نیستیم بلکه با یک مقدار محدود انرژی سروکار داریم که مصرف نمی شود و دائماً از شکل انرژی پتانسیل به شکل انرژی جنبشی ( در بیان کلاسیک آنها ) تغییر وضعیت می دهد. در اینجا به دلیل عدم مصرف انرژی صحبت از نرخ تولید یا مصرف انرژی بی معنی است. به عبارت دیگر توان راکتیو از آن حیث که با یک مقدار مشخص انرژی ارتباط دارد واقعی است ولی این وجه واقعی بودن هیچ شباهتی با واقعی بودن توان اکتیو ندارد. در الاکلنگ مذکور اگر از اصطکاک میله با تکیه گاه نتوانیم صرفنظر کنیم همان مقدار اندک انرژی ذخیره شده در سیستم که در قالب انرژی راکتیو در حال نوسان است به تدریج در محل اصطکاک مصرف شده ( ظهور توان اکتیو ) و مانع از تداوم نوسان مکانیکی می شود. نقش اصطکاک مورد اشاره را در مدارات الکتریکی می تواند مقاومت سیم اتصالی بین یک سلف و یک خازن فرضی بازی کند.